Gezinnen zijn als families door hun stamboom onderling verbonden. Als een onzichtbaar doch waarneembaar systeem. Zie het als de ‘sapkanalen’, de kloppende aders onder de schors van de boom, die vanaf de wortels, elke tak, twijgje, en blaadje voeden. Een constante stroom die zorgt voor groei én bloei. Zo functioneert het ook bij een gezin, dat als een tak aan de grote familieboom, verbonden is met de stam en alle andere takken, tot aan de wortels, vormt het samen één groot familiesysteem. Onderling verbonden.

Ziektekiemen en blokkades in de sapstroom belem-meren de groei van de boom. Bladeren verkleuren, verdorren en vallen. Gevolg, een verminderde zuurstofopname et cetera. Zo leidt het een tot het ander.

Familiesystemen werken vergelijkbaar. Een van oorsprong gezond familiesysteem raakt, door een onbewuste actie van een haar familieleden, geblokkeerd en verstoord. Iets dat doorwerkt in een lijden elders in het systeem. Wanneer bijvoorbeeld een kind onbewust de ouderplek inneemt heeft dat gevolgen. Indien een zoon, als gevolg van het overlijden of een scheiding, vaders plek binnen het gezin inneemt, of een dochter moeders plek bezet, treft dit ook andere familieleden. Verhoudingen binnen het gezin worden erdoor verstoord, er stroomt een andere energie. Gezinsleden voelen zich buitengesloten, krijgen onduidelijk lichamelijke klachten, ervaren druk, stress, een beklemmend gevoel, en zo meer.

Elk systeem kent zijn eigen regels, wetten, en dynamieken. Verstoring daarvan, overtreding van systemische wetten, heeft directe gevolgen. Waarneembaar, doch meestal niet te duiden. Men voelt dat het niet klopt, maar er kan geen vinger op gelegd worden.

Verstoringen en blokkades zijn op te sporen, invoelbaar te maken én op te lossen, te helen. Dat maakt dat het systeem, eenmaal bevrijdt, weer vrij kan stromen. Net als in Dominowereld wordt het hele familiesysteem ervan verlost, kan de energie weer vrij stromen, en kunnen volgende generaties onbelast verder.